Cursus kunstgeschiedenis Duitse kunst

‘Dutzendkunst’ en ‘Rinnsteinkunst’. Kunst in Duitsland 1740-1918.

Van Pruisen naar de Republiek van Weimar

In de 18de eeuw was Duitsland de bakermat van de Romantiek. Schilders als Caspar David Friedrich, Johann Christian Dahl en Philipp Otto Runge vertegenwoordigden de verheerlijking van de natuur en het historische verleden zoals dat in de literatuur door Goethe en Schiller vertaald werd. De Pruisische koningen, die vanuit Berlijn steeds meer macht en grondgebied vergaarden, behoorden tot de klandizie van deze schilders. In de kunsten waren, net zoals in het grote voorbeeld Frankrijk, de academies en aanverwanten dominant als het ging om de ‘goede smaak’ en ‘juiste stijl’. Dat betekende dat ook in Duitsland het neoclassicisme en de grootse onderwerpen het hoogst aangeschreven stonden. Maar net zoals elders in 19de eeuws Europa zou ook in Duitsland steeds meer de strijd tussen de verschillende stijlen en stromingen losbarsten, waardoor schilders als Adolf von Menzel, Otto Knille en Arthur von Werner uiteindelijk kwamen te staan tegenover de nieuwe generatie met Frits von Uhde, Max Slevogt, Max Liebermann, Max Klinger, Lovis Corinth, Franz von Stuck en vele anderen.